Z głębokim żalem i smutkiem przyjęliśmy informację o tragicznej śmierci prof. Leszka Miszczyka.
Prof. dr hab. n. med. Leszek Miszczyk urodził się 17 sierpnia 1965 roku w Gliwicach. Był absolwentem Wydziału Lekarskiego Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. Od 1990 roku, kiedy skończył tę uczelnię, aż do śmierci pracował w gliwickim oddziale Narodowego Instytutu Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie - Państwowym Instytucie Badawczym. Początkowo na stanowisku młodszego asystenta (1990-1996), a następnie asystenta naukowo-badawczego (1996-1997), adiunkta naukowo-badawczego (1997-2002), docenta (2002-2008) i profesora zwyczajnego (od 2008). W 1997 roku uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, w 2002 roku doktora habilitowanego nauk medycznych, w 2008 roku profesora.
W 1996 roku uzyskał specjalizację z radioterapii onkologicznej, od 1998 do 2011 roku pełnił funkcję zastępcy kierownika Zakładu Radioterapii, a od 2011 roku kierował Zakładem Radioterapii. W latach 2010-2015 był zastępcą dyrektora ds. klinicznych gliwickiego oddziału Narodowego Instytutu Onkologii, a w latach 2015-2016 pełnił obowiązki dyrektora.
W 1997 roku pełnił funkcję konsultanta w Sekcji Radioterapii i Radiobiologii Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej w Wiedniu. Od 1996 roku był członkiem i współorganizatorem unikalnego na skalę całego kraju, interdyscyplinarnego, Międzyośrodkowego Zespołu Guzów Kości utworzonego w Wojewódzkim Szpitalu Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich. Stażysta Katolickiego Uniwersytetu w Leuven (Belgia, 1994). Wizytujący profesor w klinikach radioterapii Uniwersytetu Południowej Kalifornii i Uniwersytetu Los Angeles (2003) oraz w Zakładzie Radioterapii Kalifornijskiego Uniwersytetu Los Angeles (2005). Kierownik Międzynarodowej Szkoły Radioterapii „VAI IGRT/RPM School” w Gliwicach, kierownik międzynarodowego programu edukacyjnego „Varian Product Familiarization” (2012). Redaktor naczelny czasopisma „Onkologia Info” (2008-2011).
Był członkiem kilku towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Radioterapii Onkologicznej (PTRO) i Europejskiego Towarzystwa Radioterapii Onkologicznej (ESTRO). Autor 139 publikacji naukowych. Jego prace były cytowane 1056 razy według bazy Scopus. Laureat wielu prestiżowych nagród: Nagrody Polskiego Towarzystwa Onkologii (1996), czterokrotnie Nagrody Dyrektora NIO OG (2002-2008), czterokrotnie wyróżniony przez Dyrektora NIO OG w uznaniu osiągnięć w pracy klinicznej i naukowej (2000-2006).